tag:blogger.com,1999:blog-61331942024-03-19T07:38:10.633+00:00Eins og kjuklingur a teini....Hafdís grillast i ofni, við vægan hitasmásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.comBlogger237125tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-8721315394186664422011-09-25T16:34:00.002+00:002011-09-25T16:35:30.712+00:00<span style="font-weight:bold;">Fjallarómans</span><br /><br /><br />Á laugardaginn fór ég í mína fyrstu Alpaferð. Ég hef alltaf haft afar rómantískar hugmyndir um Alpannna sem hafa örugglega eitthvað að gera með linnulaust áhorf á Heidi í æsku. Að vísu sá ég engar ljóshærðar hnátur með fléttur sem áttu heima í fjallakofa og þeim mun færri geitur en að því unanskildu var þetta allt saman hið krúttlegasta. <br /><br />Samfeðakonur mínar vildu hinsvegar meina að þetta væru nú engir sérstakir Alpar, bara svona smá upphækkun og engin ástæða til að fara á límingunum, en þar sem tindurinn sem við klifum var í um 2500 metra hæð fannst mér ástæðulaust til að vera hógvær yfir afrekinu og tók ekki annað í mál en að kalla þetta Alpa. Það tók um fimm tíma að klöngrast allaleið upp snarbrattan tindinn og allar hugmyndir um rómantískar gönguferðir í fjalllendi gufuðu snarlega upp í svitakófi og aumum fótum. Ég sá sárlega eftir því að hafa skilið gönguskóna mína eftir heima því að Conversskór eru vita vonlaus fótabúnaður í fjallaferð. Þegar við áttum um hundrað metra eftir ófarna tók við tuttugu metra hátt klettabelti með tilheyrandi klifri, eða brölti öllu heldur. Tilburðirnir voru nú ekkert of glæsilegir hjá undirritaðri. Miðjavegu í klettabeltinu var ég vör við einhverja hreyfingu á nálægri klettaskyllu. Og viti menn, birtist ekki þessi huggulega slanga rétt við höndina á mér og gerði sig líklega til að slöngva sér (eða hvað gera annars slöngur, varla labba þær né skríða, til þess þarf fætur) óþægilega nálægt hægri höndinni minni. Ekki gat ég sleppt takinu því þá hefði ég runnið á rassin niður klettaspunguna sem hefði líklega haft mar og hugsanlegt beinbrot í för með sér, en ég mig langaði samt afar takmarkað til að stofna til náinna kynna við slönguófétið, þótt lítil væri. (svona um fimmtíu cm). „Hafð ikki áhyggjur ´skan!“ galaði ein samferðakonan til mín, „Þetta er bara ungviði, þær geta alveg orðið þrír metrar þessar og þær bíta eiginlega aldrei. Svo getur þetta ekkert bitið hvort eð er“! Mér fannst þetta ekki alveg nógu uppörvandi og hékk frosin í mjög afkáralegri stellingu og vonaði að slöngumamma væri víðs fjarri. Sem betur fer lét ungviðið sér nægja að hissa letilega í áttina að mér og hvarf svo í nærliggjandi gjótu. Ég þaut upp restina af klettunum á ljóshraða á meðan samferðakonurnar skiptust á slöngusögum og hlóu að mér. (Mannstu þegar þú fannst þessa stóru í bakpokanum þínum í páskaferðinni ´98? Ha! Jiii, hvað það var fyndið.) <br /><br />Þegar upp var komið tók við háslétta með útsýni til allra átta. Þar blöstu við mér hinir „raunverulegu“ Alpnar. Tröllvaxinn fjallgarður sem reis upp í vesturátt. Fyrir utan að fyllast hefðbundinni lotningu yfir slíkri náttúrufegurð örlaði einnig á hálfgerðum pirringi af minni hálfu. Samkvæmt mínu íslenska brjóstviti skilar fimm tíma fjallganga (og hér má bæta við að ég geng ekki á fjöll, ég arka) manni yfirleitt upp á hæstu nærliggjandi tinda og lítil ástæða til að finna til smæðar sinnar en í þessu tilfelli náði ég rétt svo að komast í tæri við stóru fjöllin eftir allt puðið. Ég steytti hnefann í áttina að Ölpunum í huganum og lofaði mér að næst færi ég lengra, jafnvel þó að ég þyrfti að vaða slöngur upp að hnjám. <br /><br />Upp á hásléttunni var fjallakofi og ef ég pírði augun gat ég séð glitta í annan fjallakofa í fjarskanum. Samferðakonurnar uppfræddu mig um að þessi hluti „míní“ Alpanna væri varður fjallakofum og það væri í raun hægt að ganga dögum saman frá kofa til kofa. Eftir að ég sá mat og drykkarseðilinn í kofanum varð sú tilhugsun alls ekki óaðlaðandi. Bjórúrvalið þætti til prýði á íslenskum bar og jafnvel þó að ég hafi mínar efasemdir um miðevrópskan mat sem er yfirleitt saltur,feitur og djúpsteiktur var hann afar girnilegur eftir allt puðið. Ég fannst viðeigandi að pannta mér mitt fyrsta snitzel síðan ég kom til Austurríkis og kjamsaði á djúpsteiktum herlegheitunum með Alpanna í bakið og víðáttuna í fangið. Ég hefði þó betur látið bjórinn vera. Ég fann á mér undireins, fékk rautt nef, byrjaði að hiksta og var örlítið reikul í spori á niðurleiðinni. Til allar guðs lukku römbuðum við fljótlega á kláf sem húrraði okkur niður á bílastæði en þá var kvótinn fyrir náttúruupplifun búinn. Ég steinsofnaði um leið og ég settist niður og hraut alla leiðina heim.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-71229884333107238352011-09-25T16:23:00.002+00:002011-09-25T16:30:25.508+00:00<span style="font-weight:bold;">Enn og aftur endurreisn...</span><br /><br />Ég byrjaði að blogga árið 2003. Þetta var fyrir tíma fésbókar, twitter, mæspeis og hvað þetta heitir nú allt og flest rafræn samskipti fóru fram í gegnum ímeil. Ég man að á þeim tíma spruttu blogg eins og gorkúlur útum allt net og flestir sem þekkti blogguðu. Mis mikið og mis lengi þó. Ég sá alltaf svolítið eftir blogg æðinu eftir að fésbókin tók við sem alsherjar samskiptamógúll, þar sem mér þóttu bloggin í raun mun skemmtilegri, þótt að þau væri færri og ekki uppfærð jafn oft. En Fésbókin tók yfir hægt og rólega með sínu gríðar mikla flæði af upplýsingum og fréttaveitu. <br /><br />Ég hef tekið mér margar og langar bloggpásur, en hef í raun aldrei gefið bloggið upp á bátin og mér dytti ekki í hug að eyða því þrátt fyrir að sum vitleysan frá því að ég var 18 ára væri líklegast best gleymd. Samfara blogg pásunum liggur í hlutarins eðli að þeim fylgi endurvakning og nú er komið að einni slíkri...smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-9622254331535269332010-02-19T03:31:00.000+00:002010-02-19T03:32:15.747+00:00Hah! úr því að ég man ennþá passwörtið fer ég kannski aftur að bloggasmásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-44761993882503517352009-02-25T15:30:00.003+00:002009-02-25T15:48:54.095+00:00<strong>Hóflegt og látlaust. </strong><br /><br />Óskarsverðlaunahátíðin í ár var víst hógvær og látlaus, sögðu fjölmiðlarnir. Sökum yfirstandandi efnahagsþrenginga ákvað akademían sem og hollívúdd jet-setið að sýna lit með því að sýna minni lit en venjulega. Rauði dregilinn var syttur um nokkra metra og aðeins dumbrauðari en venjulega, kjólarnir voru svartir og "yfirbragðið hið látlausasta" svo ég vitni í einn vef-miðilinn.<br />Síðasta látlausa óskarsverðlaunahátíð var að mig minnir 2003 eða 2004, þegar Íraksstríðið var í hámæli. Þá þótti við hæfi að vera hógvær framkomu og látlaus í klæðaburði til að minnast þeirra sem féllu í stríðinu. Það fór svo eftir pólitískum smekk hvers og eins hverra megin samúð þeirra lá. En það er önnur saga.<br /><br />Ætli þeim í kvikmyndaakademíuni hafi aldrei dottið í hug að taka hógværðina og látleysið alla leið og láta steypa kvennstyttur úr bronsi til að afhenta á annus horribilis hátíðum?smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-49566191987686992492008-10-30T16:14:00.003+00:002008-10-30T16:31:35.276+00:00<strong>Eitt samsæri á dag kemur skapinu í lag</strong><br /><br />Sko, krakkar! Við skulum ekkert vera hissa á því að hér sé allt farið til fjandans. Málið er nefnilega það að valdaelítan á Íslandi er demónísk, nátengd djöflinum og hefur verið það um aldur og ævi.<br /><br />Viljiði sönnun?<br /><br />Framan á þinghúsinu okkar er letrað ártalið 1881 stórum stöfum. Þversumman af þessu ártali er 18, sem er margfeldi af 3x6, eða þrjár sexur 6 6 6 sem er einmitt tala djöfulsins. Til að undirstirka það þá eru líka þrjár sexhyrntar stjörnur á milli tölustafana í ártalinu, þ.e 1*8*8*1 og þar birtist aftur sama tilvísunin í 666.<br /><br />Ég tísti af kátínu þegar ég las þetta á kristinni heimasíðu fyrr í dag. Pistlahöfundur var ákaflega innblásin af Dan Brown of fannst honum hafa heiminn höndum tekið. Málstaðurinn í greininni var að benda á djöfulleg einkenni mustera mammons (opinberra bygginga) og færði hann meðal annars sönnur fyrir því að höfuðstöðvar EB í Brussel væru byggðar eins og Babelsturninn. Ég myndi linka á greinina ef hún hefði ekki verið tekin af netinu fyrr í dag.<br /><br />Megi þessi óguðlegi fróðleikur fylgja ykkur inní Hrekkjavöku og allraheilagramessu helgina.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-45638004274933581542008-10-28T14:57:00.002+00:002008-10-28T15:01:37.818+00:00Kreppuhjalið er orðið svo yfirgnæfandi að það er búið að grafa sig varanlega inní heilabörkinn á mér. Í nótt dreymdi mig að ég væri fundarritari á inngöngufundi Íslands í Evrópubandalagið. Draumnum lauk með því að ég reiddist einum stjórnmálamanni svo mikið að ég sleit upp lyklaborðið og lamdi hann í hausinn.<br />Ég var grautfúl þegar ég vaknaði, því venjulega tekst mér að flýja raunveruleikan í draumheimum.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-21420295715638305842008-10-21T20:53:00.001+00:002008-10-21T20:53:48.741+00:00Þeir segja víst að kreppan verði tími afreka á sviði andans. Þessi orðrómur af götunni var staðfestur í lesbók Morgunblaðsins um helgina. Nú getum við bara setið með hendur í skauti og beðið. Meistaraverkin munu von bráðar hrúgast inn, því svo mælir söguleg efnishyggja. Úr öskustónni mun alltaf rísa nýr fönix. <br />En fyrst þarf að ganga af krúttkynslóðinni dauðri. Hún var afsprengi góðæris sem fæddist í borg Davíðs og nú er hennar tími búinn.<br /><br />óskapleg sjálfhverfa er þetta að þurfa sífellt að vera að horfa í spegill í stæsta (eina) dagblaði þjóðarinnar og spyrja sjálfan sig "Hver er ég" Horfa svo í augun á næsta manni í röðinni á klósettið á barnum og spyrja "Hver ert þá þú?" Ég held að það þurfi leita aðeins dýpra og annað en í yfirborðið á eigin veruleika ef ætlunin er að skapa þúsund ára ríki andlegrar útópíu á Íslandi, úr því að draumurinn um bakna útópíuna og ríkasta land í heimi (sbr, titill á einni af bókum Hannesar H.Gissurarsonar) fuðraði upp í innistæðulausum millifærslum.<br /><br />Ég hef alltaf haft horn í síðu samtíðarfólks míns fyrir hina óskaplegu þrá til að skapa sér eigin kynslóð, kúltúr og menningarkima til að tilheyra. Kúltúrinn hefur í rauninni aldrei þrifist nema á pappírnum og þá í þeirra eigin skrifum um sjálft sig og bloggin hjá vinum sínum. Þau munu líklega halda áfram að elta sitt eigið skott þar til þeim sortnar fyrir augun á Kaffibarnum. Síðan má jú alltaf vona að einhver ranki við sér, finni sér annan bar og haldi partýinu gangandi.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-68553937654007469372008-10-20T14:58:00.004+00:002008-10-20T15:14:42.529+00:00<strong>Það er til svo mikið af sturlun í heiminum....</strong><br /><br />Til dæmis þetta <a href="http://rosaadalsteinsdottir.blog.is/blog/rosaadalsteinsdottir/entry/679330/#comments">hér</a><br /><br />furðulegt að stærsti vef-miðill landsins skuli leggja nafn sitt við það.<br /><br /><br />Hugmyndin um heimsendi í nálægri framtíð er samt ágæt dægradvöl til að velta sér uppúr þegar maður hefur ekkert betra að hugsa um. Mér finnst samt kreatívara og skemmtilegra að nota si-fi þannkagang sem útgangspunkt heldur en refsivönd guðs. <br />Og ólíkt henni Vopna-Rósu (sem er uppáhalds and-hetjan mín í netheimum)trúi ég ekki á heimsendi í náinni framtíð, hvort sem það er CERN krádið eða himnafaðirinn.<br /><br />og úr því að ég er komin á þessar slóðir ætla ég að birta mynd af barnastarfinu í Krossinum...þar er greinilega líf og fjör.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiiF2RqRr1rFtlMdEZyyRrNQyUVM7un0udibAPf0w9Eq33USER5lL69OFHiY2fAgs0yPL-0Z9678pxgliScKzpsRemKrVkL3UmtPlu_mu4GoJHRNIStj43WxlytqyOrNeSOvu7HA/s1600-h/krossinn.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiiF2RqRr1rFtlMdEZyyRrNQyUVM7un0udibAPf0w9Eq33USER5lL69OFHiY2fAgs0yPL-0Z9678pxgliScKzpsRemKrVkL3UmtPlu_mu4GoJHRNIStj43WxlytqyOrNeSOvu7HA/s400/krossinn.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5259254145723568242" /></a> (mynd fengin af heimasíðunni krossinn.is)<br /><br />Tíu sig fyrir þann sem fattar samlíkinguna við ákveðna heimildarmynd.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-39854363205966448382008-10-15T13:02:00.002+00:002008-10-15T13:10:18.535+00:00<strong>Af hreinlæti</strong><br /><br />Það er merkilegt að sú kynslóð sem las Alþýðubók Laxness í æsku og ólst upp við umræðu um hreinlæti Íslendinga skuli lykta svona dæmalaust illa í dag.<br />Ég veit að nú er ekki rétti tíminn til að beita sér fyrir félagslegum umbótum í kerfinu, en ég ætla nú samt að leggja til að stofnuð verið hreinsiþjónusta fyrir gamalmenni þar sem þau verða böðuð uppúr klór og fötin þeirra þvegin með terpentínu. Þessi þjónusta yrði sérstaklega ætluð fyrir gamalmenni sem eru enná sveimi í samfélaginu (þ.e ekki á stofnunum sem baða þau reglulega og gæta að almennu hreinlæti)en hafa látið af hinum ýmsu athöfnum sökum aldurs og ellibilunar sem okkur hinum finnst eðilegt, s.s regluleg böð og þvottar.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-20207465420840119472008-10-13T18:40:00.002+00:002008-10-13T19:01:57.250+00:00<strong>Heimsósómi á mánudegi V</strong><br /><br />Heimsósómi vikunar á sér rætur í helginni. Einhverntíman meðan ég svaf úr mér föstudagsnóttina tókst mér að brjóta gleraugun mín. Líklegasta skýringin er sú að þau hafi einfaldlega dottið á gólfið af náttborðinu, enda er ég oft með óttalegt handapat í svefni. Þegar ég vaknaði um morguninn og fálmaði eftir gleraugun fann ég þau í tvennu lagi á gólfinu, brotin snyrtilega í tvent við spöngina sem heldur þeim saman yfir nefinu. Eftir að hafa hnýtt saman nokkur blótsyrði ákvað ég að reyna að lámarka skaðan (stef sem nú er mikið í tísku), vafði heftiplástri utanum þau, skellti á nefið og viti menn, þau tolla bara þokkalega.<br /><br />Ég kenni þeim samt um að ég labbaði á einstefnuskilti við Vesturgötuna síðar um daginn.<br /><br />Foreldar mínir bregða sér vanalega í sveitina á haustinn til að gera bjúgu, fá innmat, slög og búa til hakk. Hagsýn húsmæðrastefna og frystikistubúskapur er nefnilega engin kreppu nýlunda á mínu heimili. Einhverra hluta vegna hefur það æxlast þannig að ég geri ávalt einhvern óskunda akkúrat þessa helgi.<br />Þegar ég var 16 hélt ég úthverfa partý af stærri gerðinni sem endaði með brotinni rúðu og brotnum handlegg á sjálfri mér<br />Árið eftir fékk ég mér gat í tunguna<br />Árið þar á eftir fékk ég mér ennþá fleiri göt sem voru misvel af gataranum gerð og mútter þurfti að skutla mér upp slysó á sunnudagskvöld með heiftarlega sýkingu.<br />..og svo mætti telja fram til tvítugs, þá fór ég að geta lifað mínu lífi í þokkalegri fjarlægð frá vökulu (og stundum allt af því skyggnu) auga móður minnar.<br /><br />Móðir var ekki par ánægð með útganginn á dóttur sinni þegar hún kom heim með dauðar rollur í skottinu. Heftiplástruðu gleraugum fóru all svakalega fyrir brjóstið á henni, enda fannst henni þau minna sig á gamla karlfauska í sveitinni sem áttu ekki pening fyrir gleraugnaviðgerðum og slíka ímynd vill hún ekki að dóttir sín beri.<br />Ég benti henni pent á að ég væri einmitt í sömu stöðu og gömlu karlfauskarnir, ætti ekki pening fyrir gleraugnaviðgerð og yrði því að vera heftiplástruð á nefinu fram yfir mánaðarmót. <br />Þrautalendingin var sú að ég mun bera linsur á mannamótum og önnur tækifæri, en karlfauskalúkkið fær að blífa við hefðbundin störf á Þjóðarbókhlöðunni. Hvar annarstaðar gæti það svo sem gengið upp að líta út eins og karlfauskur.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-13397838943843377012008-10-09T16:51:00.002+00:002008-10-09T16:55:55.738+00:00<strong>Í pósthólfinu áðan.....</strong><br /><br />Til starfsfólks og stúdenta Háskóla Íslands <br /><br />Kæra starfsfólk og stúdentar.<br /><br />Á þeim erfiðu tímum sem nú ganga yfir er afar mikilvægt að við reynum <br />eftir fremsta megni að halda áfram okkar daglega lífi og starfi. <br /><br />Það er eðlilegt að stúdentar og starfsfólk sé áhyggjufullt vegna <br />óvissunnar í efnahagslífinu hér á landi og erlendis. Á slíkum tímum er <br />mikilvægt að hafa hugfast að þessar þrengingar eru tímabundnar og <br />undirstöður íslensks þjóðfélags eru traustar. Mestu skiptir að við stöndum <br />saman og hlúum hvert að öðru. <br /><br />Háskóli Íslands er einn af hornsteinum íslensks samfélags og mun halda <br />áfram á þeirri braut sem mörkuð hefur verið til að styrkja háskólastarfið, <br />skapa ný tækifæri og treysta með því framtíð þjóðarinnar. <br /><br />Ég er sannfærð um að við munum sameiginlega sigrast á þessum erfiðleikum <br />og líta fram á bjartari tíma. <br /><br />Með kærri kveðju,<br />Kristín Ingólfsdóttir, rektor<br /><br />----<br /><br />Mér hafði aldrei dottið í hug að efast nokkuð um að starfsemi Háskólans myndi skerðast eða breytast á nokkrun hátt þó svo að útrásavíkingarnir hafi skorið fæturna hvor undan öðrum með dyggilegri hjálp íslenskra stjórnvalda. Þetta bréf fær mig hinsvegar til að efast. Ekkert er jafn grunsamlegt og "Everythingisgonnabeokey" bréf frá æðstu stöðum. En hafðu ekki áhyggjur, Kristín rektor, ég mun gera allt sem í mínu valdi stendur til að hlúa að náunganum og jafnvel standa með honum líka.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-57382364688723842162008-10-08T12:30:00.002+00:002008-10-08T12:44:38.276+00:00<strong>Súkkulaði</strong><br /><br />Það eina sem þjónustufulltrúi Landsbankans gat boðið mér þegar ég vildi athuga stöðuna á sparnaðnum mínum voru súkkulaðimolar í álpappír. Það finnst mér heldur rýr ávöxtun, sérstaklega ef höfuðstólinn er mögulega ekki til lengur. Til að undirstrika fullkomið getuleysi sitt var ekki einu sinni kveikt á sjánum á tölvunni hennar, sama gilti um þjónustufulltrúann á næsta bás. Ég sá aðeins einn þjónustufulltrúa vera að "vinna" niðrí útibúinu í Aðalstræti, hann var að tala í símann. Restin sat með hendur í skauti. Mér skildist sem svo að flest öll bankastarfsemi eða viðskipti sem fara fram í gegnum þjónustufulltrúa séu við frostmark í augnablikinu. <br /><br />Þegar ég strunsaði niður tröppurnar og japplaði á því eina áþeifanlega sem eftir var/var ekki af sparnaðnum mínum sátu fyrir mér þýskir fréttamenn sem voru að veiða örvæntingafulla Íslendinga í viðtal. Ég var gripin og gáttirnar til vítis opnuðust þegar ég úthúðaði ástandinu og þá sem ég teldi vera ábyrga fyrir því. Að sjálfsögðu gerði ég það á minn yfirvegaða hátt og án allrar geðshræringar. Ég var samt heldur bölsýnni en ég er venjulega, auk þess sem ég hagfræðiþekking mín nær litlu dýpra en moggabloggið, þannig að ég var etv engin mannvistsbrekka í viðtalinu. Ef þið rekist á þetta viðtalsbrot einhverstaðar, íguðannabænum blörrið mig út í huganum.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-17719401830792638422008-10-06T15:04:00.003+00:002008-10-06T15:18:13.325+00:00<strong>Heimsósómi á mánudegi IV</strong><br /><br />Allir íslensku bankarnir eru komnir í greiðslustöðvun og von er á ávarpi fá landsföðurnum sjálfum, honum Geira smart á eftir. Ég sjaldan verið fegnari að vera eignarlaus aumingi í foreldrahúsum.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-32022244288088264022008-10-02T12:41:00.002+00:002008-10-02T12:55:24.641+00:00Eins og svo oft áður er ég hjartanlega sammála fréttaskýringum Baggalúts.is. Það er enginn tilviljun að hér fari allt til fjandans á sama tíma og einhverjir nýútskrifaðir hipstera leikarar setja upp <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/The_Scottish_play">skoska leikritið </a>í Þjóðleikhúsinu.<br /><br />---<br />Einhverra hluta vegna hefur japanska síðan porn-digest sem er hlekkjasafn um klámfengnar bloggsíður linkað á mig. Ég fékk viðvörun um það í ímeili og tilkynningu um að mörg hundruð notenda frá Japan heimsóttu síðuna mína daglega. Ég var vinsamlegast beðin um að gæta alls siðgæðis og fara að lögum í klámbirtingum/skrifum mínum á blogginu.... ég lofaði öllu fögru, hér eftir mun ég aðeins minnast á einstaklinga sem eru yfir 18 ára og gæta þess vandlega að skrifa ekki neitt sem gæti valdið óróa á fjármálamörkuðum.<br />Ritstjórar porn-digest flokkuðu mig sem amatör porn og mér var stórkostlega misboðið.<br /><br />---<br /><br />Ég er komin með haustkvefsmásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-52919140562478466442008-09-29T12:25:00.003+00:002008-09-29T12:39:41.863+00:00<strong>Heimsósómi á mánudegi III</strong><br /><br />Ég vatt mér inní Eymdunson um helgina og skoðaði nýjustu bækurnar sem nú fara að hrannast inn fyrir jólabókaflóðið. Mér til mikillar armæðu er sjálfshjálpar litteratúrinn alsráðandi og mér kæmi ekkert á óvart ef sjálfshálparbækur yrðu yfir helgmingur af öllum þýddum bókum innan fárra ára. Sem betur fer eru íslenskir höfundar aftarlega á merinni og halda ennþá að glæpasögur séu the new black og hafa ekki enn snúið sér að ritun fimmaura sálfræði að neinu ráði.<br /><br />Í fyrra kom út bók sem heitir <em>Franskar konur fitna ekki</em>. Undirtitillinn sem fylgdi var eitthvað á þá leið að franskar konur borðuðu en fitnuðu ekki því þær borðuðu svo lítið Nú er komin út bókin <em>Japanskar konur eru grannar og hraustar</em>. Undirtitill: Í Japan er offituhlutfall kvenna það lægsta í heiminum, 3% Þessum bókum er stillt upp hlið við hlið í Eymundsson í Austurstætinu og verða örugglega seldar tvær fyrir eina á útsölu. Ég veit ekki alveg hversu mikil sjálfshjálp er fólgin í því að ala á minnimáttarkennd, en mögulega er hér um öfuga sálfræði að ræða. Í rauninni stendur mér samt nokk á sama.<br /><br />Ég er að pæla í að skella í bók fyrir næsta fólajólafljóð og hún á að heita:<br /><em>Íslenskar konur eru stútfullar af transfitusýrum og kólestróli en ég elska þær samt</em>smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-3912178832351453462008-09-24T11:19:00.003+00:002008-09-24T11:23:22.969+00:00<strong>Stjörnustríð</strong><br /><br />Dæmi um nöfn á uppskriftum úr <em>Starwars Cookbook</em>:<br /><br />Yoda Soda<br />Han-burgers<br />Darkside Salsa<br />Wookie Cookies<br /><br />ég held ég ætli að bjóða í mat fljótlega.....smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-4193497630671084222008-09-22T11:26:00.002+00:002008-09-22T11:46:34.001+00:00<strong>Hanna, Gústaf og Ike</strong><br /><br />Það er reimt í herberginu mínu. Um daginn fór ég að heyra undarlegt hátíðnisuð í einu horninu. Ég kannaðist við hljóðið og eftir að hafa leitað vandlega í öllum hljóðskrám í hausnum á mér komst ég að því að hátíðnisuðið í S-A horni kjallarans er ekki ósvipað því hvernig hvín í háspennulínum í roki. Samfara þessu hafa raftæki í kjallaranum farið að hegða sér undarlega. Síminn minn gat ekki ákveðið sig hvort hann væri hlaðinn eða ekki og sendi frá sér hver skilaboðin á fætur öðru um að hann væri annaðhvort galtómur eða fullhlaðin. I-podin minn kveikti skyndilega á sér og spilaði fyrir mig skadinavíska popptónlist og svona mætti lengi telja. Allar þessar uppákomur eiga sér stað á meðan hvín og syngur í S-A horninu.<br /><br />Til að bæta gráu ofan á svart er ég farin að sofa verr en ellegar. Ég er þeirri náðargáfu gædd að sofna yfirleitt um leið og ég legg höfuð á kodda, en undanfarið hef ég legið og starað uppí loftið klukkutímum saman áður en ég festi svefn. Draumalandið er mun blóðugra en venjulega og um daginn vaknaði ég við eigið óp. Botninn tók svo út þegar mér fannst ég finna fyrir einhverjum við hliðinna á mér í rúminu og skildi ekkert í afhverju mamma eða einhver annar fjölskyldu meðlimur sævi í rúminu mínu. Tilfinningin var svo sterk og greinileg að mér fannst ég finna fyrir allri snertingu og heyra andardrátt. Þegar ég snéri mér við til að athuga hver þetta væri, var þar auðvitað ekki neinn. Þá rak ég upp vein.<br /><br />Á síðustu viku hef ég sem sagt orðið svo bylt við í eigin kjallara að ég hef rekið upp samtals 2 vein og þrisvarsinnum hef ég staðið á öndinni.<br />Ég nenni samt ekki að verða móðursjúk og ég kenni rokinu undanfarna daga um þetta allt.<br /><br />Í kvöld ætla ég að horfa á myndir sem ég er búin að ætla að horfa á lengi, shooting fish, story telling og persona. Ég á allt eins von á því að sogast inní sjónvarpið, eins og í Poltergeist og verða ærsladraugur. Ég tilkynni hér með, að ef svo verður mun ég ásækja ykkur öll....smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-78189359774186817572008-09-15T12:45:00.003+00:002008-09-15T12:48:47.403+00:00<strong>Þegar ljósmæður fara í verkfall....</strong><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrZNNmQUXoPGDe7QWPkGD9th4VmDKpk5GBLydEPnGEw4li6lYr2FaF54VworaqKXwBC1nNniLu2uKADPsBiNj1Qxe_BMspKX2MAOPuLdnxDIVVs47JSuhs-7D3NdKPRH83NCIaCQ/s1600-h/eimskip+%C3%A1+ni%C3%B0urlei%C3%B0.bmp"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrZNNmQUXoPGDe7QWPkGD9th4VmDKpk5GBLydEPnGEw4li6lYr2FaF54VworaqKXwBC1nNniLu2uKADPsBiNj1Qxe_BMspKX2MAOPuLdnxDIVVs47JSuhs-7D3NdKPRH83NCIaCQ/s400/eimskip+%C3%A1+ni%C3%B0urlei%C3%B0.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5246228813311346770" /></a><br /><br />er ekki skrýtið að óskabarn þjóðarinnar deyji. Til að sporna við kreppunni (sem ég hef hingað til talið merkingalaust hjal)hef ég ákveðið að smyrja mér nesti í skólan þar til að erlendir markaðir fara að rétta úr kútnum.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-12917880967554463362008-09-14T18:01:00.002+00:002008-09-14T18:45:16.638+00:00<span style="font-weight:bold;">1998</span><br /><br />Á krárarrölti helgarinnar rambaði ég á æskuástinna frá síðastliðnni öld. Ég stóð í makindum mínum fyrir utan skemmtistað með vinkonu sem langaði að finna sér strák til að fara í sleik við, þegar ég sá kunnulegt andlit í mannhafinu. Næstu klukkutímar urðu hálf súrrealískir.<br />Æskuástin veinaði upp yfir sig, olbogaði sig í gegnum þvöguna og heilsaði mér með virktum. Hún var með áfengisglampa í augum, reikul í spori og búin að missa nokkrar skrautfjaðrir frá því síðast, en engu að síður heillandi. Svo teymdi hún mig á barinn og við fórum að rifja upp gamla tíma. Hvað annað getur maður gert þegar maður hittir manneskju sem maður hefur ekki séð í rúman áratug og veit ekki nokkrun skapaðan hlut um annað en það sem facebook segir manni?<br /><br />Nostralgían náði samt hvorki langt né djúp, og ekki náðum við að ræða samtíman að neinu viti því æskuástin þurfti sífellt að rjúfa samræðurnar til að tilkynna mér hvað ég væri æðisleg og ausa á mig lofi. Ég er nú ekki svo mikill þumbi að mér hafi aldrei verið hrósað, en yfirgengislega lofræðan sem dundi á mér næsta klukkutíman tók út fyrir allan þjófabálk. Mikið óskaplega hefði ég samt notið þess að fá að heyra þessi orð fyrir áratug síðan, en ég geri mér grein fyrir að þá voru aðstæður aðrar. Undir lokin voru aðstæðurnar orðan hálf pínlegar fyrir mig því að æskuástin var farin að sannfæra nærstadda gesti um ágæti mitt á meðan ég ranghvolfdi í mér augunum og bölvaði vinkonunni sem ég kom með upphaflega fyrir að vera stungin af ofan í kokið á einhverjum stráksa. Þá kvaddi ég og lofaði öllu fögru um kaffihúsaferðir og áframhaldandi upprifjun á gömlum tímum. Fat chance....<br /><br />Ég hafði samt lúmst gaman af þessu og þegar ég rölti heim frann ég fyrir sterkri meirimáttarkend, sem er tilfinning sem bærist sjaldan í mínu brjósti.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-7707936812576930672008-09-11T14:56:00.002+00:002008-09-11T15:06:02.539+00:00<strong>Til ykkar sem kunnið á tölvur</strong><br /><br />Ég er í bobba og nethjálp microsofts virðist ekkert getað aðstoðað mig.<br /><br />Málið er svona: Ég er með skjal uppá 35 blaðsíður sem ég var að fá úr prófarkalestri. Síðan sendir höfundur skjalsins mér sínar eigin leiðréttingu á skjalinu og segist hafa lagað ,,Ýmislegt smálegt, orðaröð og bætt inn einstöku útskýringum" Get ég fengið Word til að bræða skjölin saman og benda mér á hvar skilur á milli? Höfundurinn notaði nefnilega ekki track changes í þegar hann sendi mér leiðréttingarnar þannig að til þess að sjá þær þyrfti ég að leggjast grundigt yfir báða textanna, orð fyrir orð. Því vildi ég gjarnan komast hjá. <br /><br />Til að bæta gráu ofan á svart bilaði messengerinn minn og þar með samband við mér tölvufróðari menn og konur. Þeir sem vita hvaða word fítus ég er að tala um, endilega hendiði inná kommentakerfið, annars veður þessi lestur helgarhobbíið mitt og því nenni ég hreinlega ekki.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-71603747623105762522008-09-11T10:25:00.004+00:002008-09-11T10:35:33.494+00:00Á gufunni er verið að spila Somewhere over the rainbow með dönskum texta. Stundarkorni síðar hljómaði Hit the road, Jack á sænsku. Að læra við eldhúsborðið heima á fallegum haustdegi er stórkostlega vanmetið.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-61632926151323772342008-09-08T11:40:00.003+00:002008-09-08T11:58:12.624+00:00<strong>Hvar bjó ég??</strong><br /><br />Vísir.is segir frá vaxandi spennu milli glæpagengja í Kaupmannahöfn í dag. Samkvæmt fréttini eru fimm til sex glæpagengi farin í hár saman og skjóta hvort á annað þegar tækifæri gefst. Meðal þeirra glæpagengja sem talin eru upp í fréttinni er ,,hin alræmda Blågårds-plads klíka". Í minni Kaupmannarhafnartíð hékk ég mikið á Blågårds-plads. Það er rólegt og kósí torg inní Norðurbrú og þar var m.a nepalskur veitingastaður sem seldi hræ ódýran mat. Ég átti drykkuvini sem bjuggu í hálfgerðri kommúnu þarna rétt hjá og eyddi ófáum kvöldum þar. Síðan hjólaði ég heim, yfir áðurnefnd Blágardspláss og stundum settist ég þar niður og fékk mér eina sígó og valdi playlista á i-podinum mínum áður en ég hjólaði mína 5 kílómetra í úthverfið mitt. Aldrei man ég eftir að hafa orðið vör við glæpastarfsemi þar, eða bara í Kaupmannahöfn yfirhöfuð. Að vísu varð ég líkja mjög hissa þegar ég las í Metro einn morgun að maður hefði verið afhöfðaður á Gammel Kongvej, sem var hjólaleiðin mín, nokkrum mínútum eftir að ég hjólaði þar fram hjá. <br /><br />Ég held að þessi saga sanni það sem mig hefir svo sem lengi grunað. Ég er fáránlega blind á mitt nánasta umhverfi og er líklega ekki fær um að meta aðstæður rétt. Samt sem áður er ég viss um að það sé einmitt þetta ingnorance sem reddi mér alltaf fyrir horn. Á öllum mínum þvælingi um dimmar borgir seint um nótt hef ég aldrei lent í neinu böggi og það hefur aldrei hvarlað að mér að ég væri ekki örugg. (7-9-13)<br />Foreldrar mínir spyrja mig reglulega um hvort ég sé ekki alltaf að verða vitni af hærðilega ofbeldinu í 101 Rvík sem þau lesa um í blöðunum á mánudögum. Nei, segi ég, af fullri hreinskilni. Á öllum mínum bar nóttum í bæjnum held ég að ég hafi séð innan við 5 slagsmál. Þetta segir líka kannski sitt hvað um þá staði sem ég sæki og þá staði sem ég sæki ekki. <br /><br />Ég veit að þetta er brothætt heimsmynd sem á líklega eftir að splundrast fyrr eða síðar, en þangað til; ingnorance is blizz!smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-84942923766328493212008-09-07T16:50:00.002+00:002008-09-07T17:05:51.360+00:00<span style="font-weight:bold;">Réttir</span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimxP_5S7V7zC4yfcGuiijGFhRsvoo206XLpS6C45-c_B6cHKnzP1RkaBo0NRvBxLgyXkO1Bu29YKfJ93KWXnTF18OJw_4iJFFbPEV5_6HynqHLyKhs0irip94OTtjj1S718Q1GIg/s1600-h/Hafd%C3%ADs+1996.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimxP_5S7V7zC4yfcGuiijGFhRsvoo206XLpS6C45-c_B6cHKnzP1RkaBo0NRvBxLgyXkO1Bu29YKfJ93KWXnTF18OJw_4iJFFbPEV5_6HynqHLyKhs0irip94OTtjj1S718Q1GIg/s400/Hafd%C3%ADs+1996.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243323348307990274" /></a><br />Því miður ákvað minniskortið í myndavélinni okkar að bila þannig að ég gat ekki tekið neinar myndir í réttunum. Þess í stað læt ég fylgja með mynd af mér í þessum sömu réttum þegar ég var 11 ára. Myndin birtist í Bændablaðinu.<br /><br />Réttahöldin voru skemmtileg að venju. Við drógum hátt í 700 fjár í dilka og svo rákum við alla hersinguna heim. Um það bil helmingurinn af þessum 700 rollum sá sér ástæðu til að stanga mig og ég er búin að telja meira en 40 marbletti fyrir neðan mitti. Þeir stæstu hafa runnið saman í eitt meiginland sem þekur innanverð lærin á mér. (Ef þið eruð að velta fyrir ykkur hvernig það má til, þá eru rollur dregnar í dilka með því að standa klofvega yfir þeim, grípa í horn eða reifi og mjaka þeim áfram. Fæstar rollur eru hrifnar af þessu fyrirkomulagi og brjótast um á hæl og hnakka.)Auk hefðbundins hornapots letni ég líka í tveimur brútal árásum sem skiluðu um 5-6 marblettum hvor. Ef ég lít á sjálfa mig í spegli dettur mér helst í hug að þarna sé á ferðinni kona sem hafi lent í frekar grófu ofbeldi. Í fyrsta skipti á ævinni er ég hálf feimin við að berhátta mig í almenningsbúningsklefum og skammast mín fyrir hvernig ég lít út án fara.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-13415596414968878812008-09-01T12:34:00.001+00:002008-09-01T12:34:41.984+00:00<strong>Vefarinn litli frá Kasmír</strong><br /><br />Fyrir nokkrum árum fóru köngulær að venja komu sína í eldhúsgluggan heima. Þar sem köngulær eru ekki uppáhaldsdýr fjölskyldunnar var þessum komum tekið með varúð til að byrja með. Í hittífyrra gerðum við móðir munnlegan málefnasamning við köngulóna sem spann vefinn sinn það árið. Hún mætti eiga gluggan utanfrá, en ef hún svo mikið sem færði einn fót inní eldhús myndi hún gjalda þess með lífi sínu. Köngulóin hefur staðið við sinn hluta samningsins (þetta eru víst svokallaðar klettaköngulær, en þær leita ekki inní mannabústaði) og við höfum staðið við okkar. Í fyrra gaf ég henni nafn og heitir hún nú Vefarinn litli frá Kasmír. Vefarinn hefur með tímanum orðið einskonar gæludýr fjölskyldunar. Við fylgjumst með honum spinna vefin sinn á meðan við hrærum í pottum og hnoðum deig og þegar hann veiðir flugu safnast öll fjölskyldan saman og fylgist með þegar bráðin er vafinn inn og étin. Vefarinn hefur braggast vel í sumar og er orðinn feitur og pattaralegur. Um daginn át hann heila hrossaflugu á innan við tveimur mínótum. Geri aðrir betur. <br /><br />Það vottar meira segja á umhyggju fjölskyldunar í garð vefarans. Eldhúsglugganum er alltaf lokað með varúð (einu sinni skellti ég honum aftur í fáti og grey vefarinn hrundi niður úr vefnum) Eftir rigningardaga eða strom er það mitt fyrsta verk að athuga hvernig vefarinn hafi það. Eldhúsglugginn stendur vel að vígi gagnvart veðri og vindum og vefarinn kúrir yfirleitt útí horni á meðan veðrið gengur yfir.<br /><br />Þetta er í fyrsta skipti sem ég finn fyrir hlýjum tilfinningum í garð einhvers sem hefur fleiri en fjóra fætur. Ég á eftir að sakna vefarnas í vetur og hlakka til að hitta hann aftur næsta sumar. <br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjraptopHJssY8LmZ1F694iLOepZuh_eeX1HpW_sXQMpP85yuJuzlVMRk9DQ6DnBK_-AhdcUVFiXer3O4Uu_atSFCO4g9B032ZnZ9y2XR6y5NFa0XQxse9J3A7RDPNGpLGLUTp-2g/s1600-h/IMG_0878.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjraptopHJssY8LmZ1F694iLOepZuh_eeX1HpW_sXQMpP85yuJuzlVMRk9DQ6DnBK_-AhdcUVFiXer3O4Uu_atSFCO4g9B032ZnZ9y2XR6y5NFa0XQxse9J3A7RDPNGpLGLUTp-2g/s400/IMG_0878.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5239527649636951282" /></a><br />Vefarinn í allri sinni dýrð<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPin49wzQJMQVodF2PpxwgImHqvSdmMOKFwAnLb4XcfRAXruBbtT8CvNKJqpeFffJopWtPjfzRHB-cNjw9X8koD2VMH4a3tWgdyeGdg5Ljy_kaZFQ9DaPJo8huueOV6fnt0A01XQ/s1600-h/IMG_0883.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPin49wzQJMQVodF2PpxwgImHqvSdmMOKFwAnLb4XcfRAXruBbtT8CvNKJqpeFffJopWtPjfzRHB-cNjw9X8koD2VMH4a3tWgdyeGdg5Ljy_kaZFQ9DaPJo8huueOV6fnt0A01XQ/s400/IMG_0883.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5239524607677022930" /></a><br />Ég og gæludýrið mittsmásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6133194.post-71804474251450858922008-08-28T16:01:00.002+00:002008-08-28T16:10:55.619+00:00Mér finnst mjög skrýtið að Sigurbjörn Einarson skuli vera dáinn. Einhverra hluta vegna var ég alltaf sannfærð um að guð hefði gleymt honum og hann myndi tóra það sem eftir væri. Ég mun fyrst og fremst minnast hans fyrir hlutverk hans í ástandsskýrslunni svokölluðu sem og orða hans og aðgerða sem varða kynfrelsi kvenna. Síðast heyrði ég í honum í útvarpsviðtali í fyrrasumar, þá sagðist hann vera að skrifa bók um ástina. Það er svo sem voða sætt af manni á tíræðisaldri, en engu að síður.....<br /><br />Þegar trúarleiðtogar falla frá vona ég alltaf eftirlífið þeirra gangi þvert á eigin trúarsannfæringu. Því óska ég Sigurbirni Einarssyni;<br /><br />a) góðra stunda í Valhöll<br />eða<br />b) farsælla hringrása af endurfæðingum.smásálin Hafdíshttp://www.blogger.com/profile/05047442936077384506noreply@blogger.com0