Afmælisbarn dagsins
...er hún ég! Ég óska sjálfi mér innilega til hamingju með daginn og rek upp þrefallt húrrahróp fyrir framan spegilinn. Afmælinu verður fagnað á svipaðan máta og undanfarin ár, þ.e ekki fagnað á nokkurn hátt. Ég verð alltaf svo dramatísk og brothætt í kringum afmælisdaginn minn þannig að ég vík mér undan veisluhöldum.
Þó þætti mér vænt um ef einhver byði mér á barinn í vikunni.

Í afmælisgjöf vil ég gjarnan fá þetta;
Mix-diska*: Ég er komin með yfir mig nóg af eigin tónlist og vil skoða nýjar víddir. Þetta þýðir að lesendur meiga gera tilraun til að þröngva eigin tónlistasmekk uppá mig.

Spilasessjón af Fimbulfambi: Ég hefi nefnilega aldrei spilað þetta margumtalaða og sívinsæla fimbulfamb, en mér segir svo hugur að mér þætti það skemmtilegt. Ekki væri verra ef meðspilararnir leyfðu mér að vinna í tilefni dagsins.

Meira var það nú ekki. Ég er nefnilega svo hógvær, sjáiði til.....

----

*það væri náttúrulega miklu meira old school og retro að biðja um mixteip, en ég á ekki fúnksjónal segulbandstæki, auk þess sem meirihlutinn af tónlistinni í eyrunum á mér er í boði iTunes.

...og þetta með hógværðina er náttúrulega bara bull. Maður á aldrei að vera hógvær á afmælinu sínu. Sem dæmi má nefna að þessi færsla er ekki nema 228 orð, en þar af eru heil 25 af þeim persónufornöfn í 1.persónu þ.e égummigfrámértilmín. Slíkt er ekki kallað annað en sjálfsdýrkun á háu stigi